باکره و کولی

یکی از شاخص‌ترین وجوه مجادله‌انگیز آثار دی اچ لارنس نویسنده کتاب باکره و کولی نثر منحصربه‌فرد اوست. به عقیده عده‌ای لارنس خیلی بد می‌نوشت. مشخصا جیمز جویس شیوه نگارش او را عاری از بلاغت و شیوایی می‌دانست و گمان می‌برد لارنس فقط بیان مقصود می‌کند همین و بس .ستایشگران سبک او همین ویژگی را از جنبه مثبت تاویل می‌کنند و ایراد را حسن به‌شمار می‌آورند. آنان قبول دارند آنچه منتقدان بیان زمخت لارنسی می‌نامندش قواعد متعارفی را زیر پا می‌گذارد.